Kruimeldieven sluimeren door mijn slaap,
het is alsof ik niets wist van jouw bestaan
Mijn besef blijkt gestolen vanaf het moment dat het is ontwaakt
Dag wordt nacht en ik ben als gisteren
Ik beloof je overmorgen maar ik gis naar eergisteren
De tijd is nietig, bezaait het hart vol verwachtingen
Ik kolk in een golf van waanzin
pogingen mijn emoties te trachten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten