Vertroebelde irreële angst
als een vuur heet ademend in mijn nek
De liefde om ons heen danst
Onsamenhangend
Een onherroepelijke angst verlamt
Alles wat ik in me draag is zwaar
Als last pak van mijn hart
een leegte van gaten is
blijf dan bij mij
tot tezijnertijd
ik afscheid neem van mijn leed
en lijd dicht bij mij
Door mijn hart liefde
te laten herleven
En ik slechts een schim
van mij bleek te zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten