Zwavel

Duivelsgebroed. Ik ben op mijn hoede, ik zie ze vergapen waar Hij me
al voor behoedde.
Tenminste, dat dacht ik. Gelovig. Dat ben ik.
Bewonderenswaardig, dat herken ik.
Vriendelijk gemeen doch aardig, dat lijk ik.
Met valse duivelhoorntjes, dat dan weer wel.

En rood?

Je bedoelt zijn gerimpelde vale huidplooien die maar niet willen verfraaien.
Alle levenslust is er nooit uit gekust omdat niemand hem ooit lief heeft gehad.
Liefdesverdriet kent Hij dan ook niet, nooit gekend ook.
Of het zelfs willen bekennen, kennen of herkennen
in de kleur rood.